Ihsahn - After

Η έμπνευση ως αρωγός της ύπαρξης। Η μουσική έκφραση σαν αναλγητικό για το πνεύμα και το νου। Ευρηματικές και πομπώδεις μελωδίες। Μια οχτάχορδη κιθάρα, ταξιδιάρικη και τεχνική, υπηρετεί πιστά το σκοπό του καλλιτέχνη। Ένα σαξόφωνο που θρηνεί και φτύνει φαρμάκι. Ο σταυρός ενός τάφου, γυρισμένος ανάποδα. Απεριττότητα. Κλεφτές ματιές και έμπνευση από την progressive rock Αναγέννηση του '70 και ένα ταξίδι εντυπώσεων και συναισθημάτων ξεκινά. Προορισμός το Μετά, μία περιήγηση σε ανώτερα πεδία ύπαρξης, στα οποία, μόνο η μουσική μπόρεί να σε ανεβάσει.Και παγωνιά.Και ακούγοντας το After του Ihsahn, είναι εντυπωσιακό το ποσό της επιφοίτησης που έχει μεταλάβει ο συγκεκριμένος κιθαρίστας και τραγουδιστής, για να έχει τη δύναμη να πρωτοπορεί και να συνεχίζει να συναρπάζει με τα έργα του. Η οργή και το ελεγχόμενο(?) χάος των Emperor, σε συνδυασμό με την avant-garde φυσιογνωμία των Peccatum, συμβάλλουν στη γέννηση μίας εύπλαστης και συμπαγούς καλλιτεχνικής ταυτότητας, που ακροβατεί ανάμεσα στο black metal και στο φίνο progressive. Η παραγωγή του δίσκου εξαιρετική, ανταποκρίνεται πλήρως στο ρόλο της να "δέσει" τα πολλαπλά στρώματα κιθάρας και να αναδείξει κάθε όργανο ξεχωριστά. Και κυρίως, να κάνει το σαξόφωνο (που παίζει ο Jurgen Munkeby των Shining) να ταιριάξει στο υπόλοιπο μίγμα, συντελώντας στην ομοιογένειά του.Ο Ihsahn πιέζει τα όρια της μουσικής του και αυτό γίνεται αντιληπτό σε κάθε μουσικό του βήμα. Από το ευχάριστα πολυποίκιλο και πειραματικό 'The Adversary' μέχρι το μονολιθικό 'Angl', ο Ihsahn εξελίσσεται σαν μουσικός, τιμώντας τόσο τους Pink Floyd και King Crimson όσο και το δικό του παρελθόν με τους Emperor. Με απόλυτα ειλικρινή τρόπο και με το δικό του προσωπικό ύφος φανερώνει το ταλέντο του να γράφει μουσική που να μιλά στο μυαλό του ακροατή και να γίνεται εθιστική. Το γεγονός ότι η τεχνική του, δεν κατέλληγε ποτέ σε επιδειξιωμανείς αερολογίες με την εξάχορδη θεά ,τονίζει τη συνθετική του ωριμότητα. Τρανό παράδειγμα, η ακριβέστατη χρήση της οχτάχορδης, με την οποία πειραματίζεται σε αυτό το δίσκο, από την οποία δεν περιττεύει ακόρντο, τα πάντα βρίσκουν τη θέση τους με μαγικό τρόπο στην κατάλληλη στιγμή. Το σαξόφωνο ομολογώ ότι με εξέπληξε, αλλά ο δομικός σκελετός των οκτώ τραγουδιών που στελεχώνουν το 'After', κάνει αυτό το ευαίσθητο όργανο να ηχεί με απολαυστικό τρόπο και να καθηλώνει τον ακροατή μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.Η μουσική του 'After' είναι έντονα εικονοπλαστική. Κάθε τραγούδι μεταδίδει μία αφθονία χρωμάτων που το ταυτοποιεί καθώς και ομοιόμορφα αναμεμιγμένα συναισθήματα που απορρέουν από μια πλούσια ηχητική παλλέτα. Από το άγονο ηχοτοπίο του 'The Barren Lands', στην παγερή ατμόσφαιρα του ομότιτλου και του 'Frozen Lakes On Mars'- το οποίο και αποτελεί, όχι άδικα, το "αστέρι" του δίσκου- και από το δεκάλεπτο έπος 'Undercurrent', στο πιο "εύπεπτο", 'Austere' και στο μελαγχολικό φινάλε με τo 'On the Shores'. Όλα εξαιρετικές συνθέσεις, που συνυπάρχουν αρμονικά σε μία ενίαια ολότητα. Κορυφαία στιγμή το 'Undercurrent'. Δραματικό, επικό σε σημεία, σκοτεινό και με ένα υδαρό πέπλο μελαγχολίας. Αριστούργημα με τεράστιες κιθάρες και το μοιρολόι των πνευστών που στοιχείωνει το ανθρώπινο 'είναι'. Άξιο αναφοράς, το πιο τεχνικό και λυσσαλαίο κομμάτι του έργου αυτού ονόματι- ειρωνικά?- 'A Grave Inversed'. Τα "μαύρα" φωνητικά και τα επιληπτικά μέρη της κιθάρας, προκαλούν deja vu από τις ένδοξες μέρες των
Emperor.


Μια θέση λοιπόν για ένα ανοικτό μυαλό καθώς διασχίζουμε τη μαύρη θάλασσα του Παραδείσου. Οι ακτές του γυμνές και θλιβερές... Η ψυχή κουρνιάζει δίπλα στο κύμα και αναπολεί ατενίζοντας. Τελικά το ταξίδι είναι που μετρά... Kαι η επανάληψη του είναι αναπόφευκτη. Όπως και η επανακρόαση αυτού του δίσκου.

Απο Devil's Cheese