Φτάσαμε πλέον στους ημιτελικούς του Μουντιάλ. Τα παιχνίδια των προημιτελικών ήταν συγκλονιστικά (το καθένα για τον δικό του λόγο) και ο πήχης των θεατών έχει πλέον ανεβεί.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο '' ευρωπαϊκός '' ημιτελικός Ισπανίας- Γερμανίας. Ο έτερος ημιτελικός όμως παρουσιάζει αρκετές ιδιομορφίες.
Αρχικά είναι μια μάχη κόντρα σε δυο διαφορετικές ηπείρους και σχολές. Η Ουρουγάη είναι μια σκληρή ομάδα και οι παίκτες δίνουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους στο γήπεδο μιας και ξέρουν οτι παρόμοια ευκαιρία δεν πρόκειται να έχουν. Αντίθετα οι Ολλανδία είναι κατεξοχήν μια ομάδα η οποία βασίζεται κυρίως στο ταλέντο των μεσοεπιθετικών της και όχι στο ξύλο. Βεβαία η φετινή Ολλανδία με τους Φαν Μπόμελ και Ντε Γιόνγκ εγκειάται σκληρές μάχες στο κέντρο του γηπέδου.Η Ουρουγούαη χώρις τον Σουάρεζ μοιάζει λιγότερο επικίνδυνη αλλά κανείς δεν μπορεί να παραμελήσει το γεγονός ότι ο Φορλάν μπορεί, και έχει κερδίσει ''μόνος'' του σημαντικά παιχνίδια. Ερωτηματικό παραμένει και η κατάσταση των δύο κεντρικών αμυντικών της Ουρουγουάης καθώς ταλαιπωρούνται από τραυματισμούς.
Η Ολλανδία αποτελεί την ομάδα που κανείς δεν περίμενε ότι θα φτάσει στον ημιτελικό και αυτό οφείλόταν στην μόνιμη ατυχία αυτής της ομάδας που έχει και ως αποτέλεσμα και τις κακές σχέσεις στα αποδυτήρια. Οι οράνιε αποτελούν καλύτερη ομάδα από τους ενθουσιώδεις Νοτιο-Αμερικάνους και με τα πολύ καλή μεσο-αμυντική λειτουργία της δεν θα δυσκολευτεί να φτάσει στην νίκη.
Αυτό θα συμβεί μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα αντιμετωπίσει με σεβασμό και σοβαρότητα την πιο ροκ ομάδα του Μουντιάλ. Γιατί οι Ουρουγουανοί μπορεί να χάσουν αλλά θα χάσουν με το κεφάλι ψηλά. Και αλίμονο στην ομάδα που θα υποτιμήσει ή ''θα προστατέψει τα πόδια της'' κόντρα σε αυτήν την ομάδα που οι παίκτες της είναι από το υλικό των 300 (sic)!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου