Το Μουντιάλ των εκπλήξεων

Όπως είχε προβλεφθεί το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 μας παρουσίασε αρκετές εκπλήξεις. Οι βουβουζέλες είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία για κάθε φίλαθλο ενώ για μας τους μικρότερους το να βλέπεις τους οπαδούς να κρυώνουν τον Ιούνιο (ενώ εσύ προσπαθείς να βρεις την γωνία που θα σε ΄΄χτυπάει΄΄ καλύτερα το air-condition) είναι περίεργο.
Όπως όλοι περίμεναν η Αλ-Κάιντα δεν έστειλε δωράκι στο Αγγλία -Αμερική και έτσι απολαύσαμε το γκολ της Αμερικής. Σε κάθε Μουντιάλ που θυμάμαι πάντα οι ποδοσφαιριστές παραπονιούνται για την μπάλα. Οι πωλήσεις της αυξάνονταν με αυτήν την τακτική. Φέτος όμως, υπάρχει πραγματικό πρόβλημα με την περιβόητη Jabulani. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επηρεάσει τα αποτελέσματα τώρα που αρχίζει και σοβαρεύει η διοργάνωση.
Στο καθαρά αγωνιστικό οι εκπλήξεις είναι συνεχείς. Οι Σέρβοι νικούν τους ''φορμαρισμένους'' Γερμανούς, οι Ισπανοί χάνουν από τους Ελβετούς, η Γαλλία λογικά δεν θα περάσει τον όμιλο, η διοργανώτρια χώρα δεν θα κάνει μια αξιοπρεπή πορεία, η Βόρεια Κορέα κέρδισε την συμπάθεια μας με το ''ολοκληρωτικό'' τρόπο που ζουν και παίζουν ποδόσφαιρο και τέλος η Εθνική Ελλάδος μας άφησε άφωνους. Με εξαίρεση τους Βύντρα, Τζόρβα, Γκέκα και Σαμαρά οι υπόλοιποι παίκτες κάναν το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας τους.
Ο Καραγκούνης έτρεχε για 90 λεπτά ενώ περιορίστηκε σε μία μόνο βουτιά. Ο Κατσουράνης ήταν όπως δεν τον είχαμε δει ποτέ. Ο Τζιόλης αγωνίστηκε σαν να είχε περάσει τα τελευταία 6 χρόνια της ζωής του παίζοντας στο Campionato. Ο Toros;idjw έκανε τα πάντα, ο Σαλπιγκίδης ήταν πραγματικά ασταμάτητος. Φαίνεται πως η ''ντόπα'' του Ρεχάκε έπιασε τόπο.
Το παιχνίδι της Εθνικής μας άξιζε για πολλούς λόγους. Όποιος έχει χάσει ειδικά την φάση οπού ο Καραγκούνης τρυπώνει στην άμυνα της Νιγηρίας και πηδάει να πάρει την κεφαλιά σαν να του έχουν κάνει τάκλιν στον αέρα... είναι άξιος της μοίρας του.